Usługi z literką "e".

Handel elektroniczny – procedury wykorzystujące środki i urządzenia elektroniczne (telefon stacjonarny i komórkowy, faks, Internet, telewizję) w celu zawarcia transakcji handlowej. Najbardziej popularną metodą handlu elektronicznego jest handel internetowy, gdzie występują transakcje handlowe pomiędzy sprzedającymi a kupującymi. Najbardziej powszechną formą handlu elektronicznego są sklepy internetowe, np. ebay, allegro.

Na czym to polega?

Dzięki swojemu szerokiemu zasięgowi i elastyczności, handel elektroniczny stajesię coraz bardziej znaczącym kanałem sprzedaży dla współczesnych firm. Wiele przedsiębiorstw, które zawsze opierały swoją działalność na bezpośrednich, osobistych interakcjach z klientem, decyduje się na uruchomienie serwisu internetowego przeznaczonego do obsługi handlu elektronicznego. Tym, którzy pracują obecnie nad strategią sprzedaży produktów lub świadczenia usług przez Internet, warto zwrócić uwagę na etapowe podejście do handlu elektronicznego, gdyż oferuje ono liczne korzyści. Można przetestować rynek, szybko zmodyfikować swój serwis, aby dostosować go do zmieniających się wymagań klientów, i zintegrować sprzedaż online z tradycyjną działalnością.

W swee.j najprostszej formie określenie "handel elektroniczny" odnosi się do dowolnej transakcji zawartej przez Internet. Jednak określenie to jest bardzo pojemne, obejmuje bowiem wszystko, od pojedynczej strony WWW, na której oferowanych jest kilka pozycji, po całe firmy zajmujące się wyłącznie handlem w świecie online.

Aby rozpocząć handel elektroniczny, wystarczy tylko umieścić ofertę specjalną w swoim serwisie WWW i umożliwić klientom składanie zamówień online. Nie muszą oni nawet płacić "tu i teraz". Można im zaoferować 30-dniowy kredyt lub poinformować o możliwości przesłania czeku.

Jest to uproszczone podejście, ale od niego właśnie zaczynało wiele firm. Na drugim końcu skali są firmy, które opierają swoją działalność wyłącznie na handlu elektronicznym. Firmy tego rodzaju nie tylko akceptują płatności kartami kredytowymi, ale także wprowadzają nowe formy płatności, takie jak e pieniądze. Między tymi dwiema skrajnościami jest bardzo wiele opcji pośrednich. Można uczynić z handlu elektronicznego centralny element strategii sprzedaży lub po prostu ciekawy, dodatkowy kanał dostępu do rynku.

Strategia oparta na handlu elektronicznym daje klientom do dyspozycji możliwości wcześniej niedostępne. Mogą oni kupować o dowolnej porze i z dowolnego miejsca, komfortowo i bez konieczności wstawania od biurka czy wychodzenia z pokoju. Jest bardzo prawdopodobne, że w takich warunkach dłużej będą wędrować po wirtualnych sklepach i więcej wydawać. A klienci wyposażeni w odpowiednie środki, to klienci lojalni.

Najlepsi sprzedawcy nie narzucają się klientom; pozwalają przeglądać ofertę w dogodnym dla klienta czasie, ale czuwają, aby zawsze w pobliżu był ktoś, kto zareaguje na zasygnalizowany zamiar zakupu. Handel elektroniczny działa w identyczny sposób. Klienci przeglądają serwis, na przykład klikając produkty, które im się podobają, i dodając je do wirtualnego koszyka na zakupy. Trudne momenty zdarzają się wtedy, kiedy klient nie jest pewien, czy dany produkt jest odpowiedni, oraz kiedy przystępuje do składania zamówienia. Prezentacja pełnej informacji w punkcie sprzedaży może pomóc w przezwyciężeniu początkowego wahania. Zdjęcia i szczegółowe informacje podkreślają wartość produktu i zapewniają klienta, że to właśnie jest najlepszy wybór. Jednak przy składaniu zamówienia problem jest bardziej złożony i rzeczywistość wygląda tak, że wielu klientów wciąż pozostawia swoje koszyki bez ostatecznego zatwierdzenia. Na tym etapie zasadnicze znaczenie dla pomyślnego zamknięcia transakcji sprzedaży mają zrozumiałe komunikaty o prowadzonej przez firmę polityce zwrotów i absolutnym bezpieczeństwie dokonywania zakupów online.

Prawa autorskie.

Prawa autorskie- pojęcie prawnicze oznaczające ogół praw przysługujących autorowi utworu albo zespół norm prawnych wchodzących w skład prawa własności intelektualnej, upoważniających autora do decydowania o użytkowaniu dzieła i czerpaniu z niego korzyści finansowej.
Zgodnie z ustawą, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Prawo autorskie działa automatycznie - ochrona praw autorskich rozpoczyna się z chwilą ustalenia utworu, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek formalności przez jego twórcę. Utwór nie musi przy tym być skończony. W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

• wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe),
• plastyczne,
• fotograficzne,
• lutnicze,
• wzornictwa przemysłowego,
• architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne,
• muzyczne i słowno-muzyczne,
• sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,
• audiowizualne (w tym wizualne i audialne).

Ustawa określa także szereg rodzajów treści, które nie są przedmiotem prawa autorskiego i nie korzystają z ustawowej ochrony:

• idee i pomysły, chyba że są wyrażone oryginalną formą;
• urzędowe dokumenty, materiały, znaki i symbole;
• akty normatywne lub ich urzędowe projekty;
• opublikowane opisy patentowe lub ochronne;
• proste informacje prasowe;
• pomysły i tematy badawcze oraz teorie i fakty naukowe;
• znane powszechnie od dawna formy plastyczne, przestrzenne lub muzyczne;
• elementy utworów pozbawione charakteru twórczego, np.: typowe tabele, rysunki, zestawienia pozbawione oryginalnej koncepcji np. alfabetyczne;
• utwory wystawione na stałe na ogólnie dostępnych drogach, ulicach, placach lub w ogrodach, jednakże nie do tego samego użytku;
• utwory wystawione w publicznie dostępnych zbiorach, takich jak muzea, galerie, sale wystawowe, lecz tylko w katalogach i w wydawnictwach publikowanych dla promocji tych utworów, a także w sprawozdaniach o aktualnych wydarzeniach w prasie i telewizji, jednakże w granicach uzasadnionych celem informacji;
• znaki firmowe użyte w celach informacyjnych.

Budowa komputera.

1. Opis budowy komputera.

Z czego składa się komputer?

Prawie każdy z nas ma w swoim domu komputer. Jest to niezwykle przydatny wynalazek, który ułatwia nam pracę, naukę, a także dostarcza rozrywki i możliwość komunikowania się z innymi osobami. Większość z nas bardziej interesuje się tym, jakie daje nam możliwości niż tym, z czego jest złożony. Krotko mówiąc na budowę komputera w większości składa się elektronika. Jedynym elementem nie spełniającym tych kryteriów jest natomiast obudowa komputera, która pełni rolę zabezpieczenia urządzeń, które się pod nią znajdują, a także może być ozdobą. Dzięki podłączeniu do komputera innych urządzeń takich jak skaner, drukarka, mysz, czy klawiatura możemy korzystać z Internetu czerpiąc z niego niezbędne informacje, komunikować się z innymi, drukować potrzebne dokumenty, a także wykonywać niezliczoną ilość innych czynności, a wszystko to dzięki elektronice. Sygnały i polecenia są przesyłane z jednego urządzenia na inne, co pozwala na niezawodna ich pracę. Funkcjonalność komputera pozwala na pracę na nim zarówno dziecku jak i informatykom. Pomimo skomplikowanej budowy bardzo łatwo jest nauczyć się podstawowych zasad jego obsługi, a z czasem nabierając doświadczenia zgłębiać kolejne nieznane mam do tej pory tajniki.

2. Jak złożyć komputer?

Decydując się na samodzielne złożenie komputera, bez udziału zewnętrznej firmy, należy przestrzegać kilku podstawowych zasad. Poniżej zostało zaprezentowane składanie komputera stacjonarnego krok po kroku:

• 1. Najpierw należy wybrać podzespoły pasujące i współpracujące ze sobą:

•   a) obudowa (do której zmieści się wybrana płyta główna)

•   b) płyta główna (z gniazdem dopasowanym do procesora)

•   c) procesor

•   d) karta graficzna

•   e) pamięć RAM

•   f) dysk twardy lub SSD

•   g) ewentualnie dodatkowe chłodzenie

•   h) zasilacz (dostarczający wystarczająco dużo mocy)

• 2. Na płycie głównej należy zamieścić wszystkie podstawowe podzespoły m.in. procesor wraz z układem chłodzącym. Najpierw w wyznaczonym miejscu (gniazdo) umieszcza się procesor. Następnie, przed zamontowaniem radiatora lub wentylatora, należy nałożyć pastę termoprzewodzącą (jeśli układ chłodzenia takowej nie posiada). Należy pamiętać o podłączeniu wentylatora do gniazda zasilającego znajdującego się na płycie głównej.

• 3. W podłużnych slotach na płycie głównej należy umieścić kości pamięci RAM. Warto przed montażem zapoznać się z instrukcją obsługi, w której zostaną podane informacje o kolejności obsadzania slotów.

• 4. Kolejnym krokiem jest instalacja zasilacza w obudowie. Najlepiej umieścić go na dole skrzynki, wentylatorem do dołu.

• 5. Następna w kolejności montowana jest płyta główna za pomocą śrubek i kołków dostarczonych przez producenta obudowy. Nie można zapomnieć o podłączeniu portów USB oraz przycisków Power i Restet znajdujących się z przodu obudowy.

• 6. Większość nowych obudów ma w swoim wyposażeniu specjalne szyny, które umożliwiają prosty montaż dysków twardych czy SSD. Po włożeniu nośnika na miejsce konieczne jest połączenie dysku z płytą główną za pomocą kabli SATA.

• 7. Kartę graficzną umieszcza się w porcie PCI Express x16.

• 8. Na sam koniec pozostało podłączenie zasilania do płyty głównej, karty graficznej oraz dysków twardych zgodnie z instrukcją lub opisem znajdującym się na zasilaczu.

Przed rozpoczęciem montażu warto się wyposażyć w śrubokręt krzyżakowy, który pozwoli na przykręcenie wszystkich śrubek.

3. Urządzenia zewnętrzne.

Urządzenia zewnętrzne dzielimy na:
a) wejściowe za pomocą, których użytkownik wprowadza informacje do komputera: klawiatura, notebook, mysz, touchpad, kamera, aparat itd.
b)wyjściowe przez, które komputer przekazuje użytkownikowi wynik swojej pracy: monitor, rzutnik, drukarka, ploter, głośnik itd.